A vida é unha loita contra a morte
mais chegan mortes a ti
e xente con morte aínda que esté viva
encólleste e tentas durmir
sentindo o cansanzo da vida contra a morte
ríndeste, aínda que sexa, temporalmente
na loita contra a morte
e nese non poder nin potencia
senón cansanzo e depresión
morres un pouco e poderías morrer algo máis
mais ao contrario ocorre que te nutres
da túa médula e das túas celulas
canceríxenas e non canceríxenas
e un día resucitas ou morres
ou morres e resucitas
ou nin morres nin resucitas
dúchaste, esvaras mais non caes
quedou nun susto
e susto esperto da durmida de fondo
para saír ao xardín ou á galaxia
e gravitar e interestelar abofé
o que non se pode esixir é que
sen contar con idades, con ósos,
estacións e sensibilidades ún/ha
debe loitar ou celebrar a roxa vida
cando por veces as moraduras do corpo
e do cerebro precisan ser reparadas
a carreira de obstáculos é fodida
quizais sentarnos e non competir
sería algo a valorar
non dese valor económico
non dese valor dxs máis valentes
por ter tríceps máis desenvolvidos
e os peitos cheos de aire.
A vida é unha loita contra a morte
e xs mortxs en vida coas súas mortes
e estrelas de morte
xs vivxs temos corda mais ás veces
vai máis amodo ou para e hai
que estar un tempo dando e dando
vida de novo para vivir
é esencial estar vivo para loitar
é esencial lograr a paz para vivir
a vida non ten sete como os gatxs
ou catro como os vídeo xogos
non somos máquinas
somos carne, óso e ás veces temos sono
precisamos recuperar coller aire e respirar
non se pode incitar a competir a que máis
non se poden fotografar as chagas
nin sinalar co dedo ao caído, ao enfermo,
ao feble, ao diferente ou simplemente ao preguiceiro
non militamos en ningún exército
non queremos galón senón é de viño
pero ti continúas aquel vai máis alá
quedándonos máis acó e voando por alí
todxs temos algo que facer e que dicir
cando toca e cando non silencio
cando non ruído pero que non moleste
ao que está ferido.
Para dar respostas terémonos que preguntar antes
sobre as nosas fortalezas e debilidades.
A vida é unha loita contra a morte
que non pode estar exhenta de amor
auténtica inxección para poder rescatar
do mal da morte a moitxs damnificadxs
que queren camiñar e liberarse
do xugo tanático do valor capital
do xugo patriarcal que afoga
co traballo metido nas veas e nas carreteiras
ollando para o computador
aínda en forma de loita contra a morte
que se transforma en morte
ollando para o martelo
que golpeará os dedos con dor
que se paliará con alcohol de sometemento
ollando para o mocho
músculos tatuados de morte
televisión no horizonte
para poder desconectar
xs fillxs chorando un home ardendo
vinte persoas na rúa protestando
policía gravando e anotando
xente pasando un viva españa exclamado
xente mercando luces de nadal acesas
case todo o ano.
A vida é unha loita contra a morte
sumidxs no caos escapando
cara a natureza devastando
consumindo eventos e abecedarios
e rotos e rotas tirámonos
nunha cama con pouco sexo
con pouco eros con pouca vida
ao día seguinte pasámonos novas,
cromos, exhaltacións e exhabruptos
portada unha rede de redes
cada quen co seu mundo ou mundos
amosando a brillantina e os filtros
necesarios para asombrar á veciñanza
unímonos non de verdade
senón de mentira tentando
abortar malas conciencias
que nos fan moito dano
e o monstro de verdade segue
creando guerras, desfeitas, asasinatos.
A vida é unha loita contra a morte
hoxe farto eu mañá ti estás farta
ti vas eu non vou
médicos, psiquiatras, medicación
obsesións, celos, desamor
a morte dos teus, a morte dos seus
rezando ás agachadas…
Outrxs adictxs á esfera social
outrxs adictxs á soedade
outrxs adictxs á bola de cristal
hai que facer moitas cousas
hai que contar que estivemos aquí
que fun alí e acó
xente facéndos selfies
con cócteles molotov
xente cuspindo desde as fiestras
á rúa e dicimos que chove
mais queremos loitar contra a morte
no fondo iso queremos.
A loita cansa por veces
somos sancionadxs por rotxs por descosidxs
mais precisamos escribir
e como dí a poeta na casa non sae
todo está cheo de nós
e nós non saímos por aí
non se nos dá
temos que escapar do cárcere interior
no exterior hai olladas que dan medo
e algún que outro empurrón
mais cando as pernas se van soltando
e un pé diante doutro vai andando
ata suar longo e profundo…
A vida é unha loita conta a morte
ata que morres e vas ao ceo
ou non é así?