A vida é unha loita contra a morte

mais chegan mortes a ti

e xente con morte aínda que esté viva

encólleste e tentas durmir

sentindo o cansanzo da vida contra a morte

ríndeste, aínda que sexa, temporalmente

na loita contra a morte

e nese non poder nin potencia

senón cansanzo e depresión

morres un pouco e poderías morrer algo máis

mais ao contrario ocorre que te nutres

da túa médula e das túas celulas

canceríxenas e non canceríxenas

e un día resucitas ou morres

ou morres e resucitas

ou nin morres nin resucitas

dúchaste, esvaras mais non caes

quedou nun susto

e susto esperto da durmida de fondo

para saír ao xardín ou á galaxia

e gravitar e interestelar abofé

o que non se pode esixir é que

sen contar con idades, con ósos,

estacións e sensibilidades ún/ha

debe loitar ou celebrar a roxa vida

cando por veces as moraduras do corpo

e do cerebro precisan ser reparadas

a carreira de obstáculos é fodida

quizais sentarnos e non competir

sería algo a valorar

non dese valor económico

non dese valor dxs máis valentes

por ter tríceps máis desenvolvidos

e os peitos cheos de aire.

A vida é unha loita contra a morte

e xs mortxs en vida coas súas mortes

e estrelas de morte

xs vivxs temos corda mais ás veces

vai máis amodo ou para e hai

que estar un tempo dando e dando

vida de novo para vivir

é esencial estar vivo para loitar

é esencial lograr a paz para vivir

a vida non ten sete como os gatxs

ou catro como os vídeo xogos

non somos máquinas

somos carne, óso e ás veces temos sono

precisamos recuperar coller aire e respirar

non se pode incitar a competir a que máis

non se poden fotografar as chagas

nin sinalar co dedo ao caído, ao enfermo,

ao feble, ao diferente ou simplemente ao preguiceiro

non militamos en ningún exército

non queremos galón senón é de viño

pero ti continúas aquel vai máis alá

quedándonos máis acó e voando por alí

todxs temos algo que facer e que dicir

cando toca e cando non silencio

cando non ruído pero que non moleste

ao que está ferido.

Para dar respostas terémonos que preguntar antes

sobre as nosas fortalezas e debilidades.

A vida é unha loita contra a morte

que non pode estar exhenta de amor

auténtica inxección para poder rescatar

do mal da morte a moitxs damnificadxs

que queren camiñar e liberarse

do xugo tanático do valor capital

do xugo patriarcal que afoga

co traballo metido nas veas e nas carreteiras

ollando para o computador

aínda en forma de loita contra a morte

que se transforma en morte

ollando para o martelo

que golpeará os dedos con dor

que se paliará con alcohol de sometemento

ollando para o mocho

músculos tatuados de morte

televisión no horizonte

para poder desconectar

xs fillxs chorando un home ardendo

vinte persoas na rúa protestando

policía gravando e anotando

xente pasando un viva españa exclamado

xente mercando luces de nadal acesas

case todo o ano.

A vida é unha loita contra a morte

sumidxs no caos escapando

cara a natureza devastando

consumindo eventos e abecedarios

e rotos e rotas tirámonos

nunha cama con pouco sexo

con pouco eros con pouca vida

ao día seguinte pasámonos novas,

cromos, exhaltacións e exhabruptos

portada unha rede de redes

cada quen co seu mundo ou mundos

amosando a brillantina e os filtros

necesarios para asombrar á veciñanza

unímonos non de verdade

senón de mentira tentando

abortar malas conciencias

que nos fan moito dano

e o monstro de verdade segue

creando guerras, desfeitas, asasinatos.

A vida é unha loita contra a morte

hoxe farto eu mañá ti estás farta

ti vas eu non vou

médicos, psiquiatras, medicación

obsesións, celos, desamor

a morte dos teus, a morte dos seus

rezando ás agachadas…

Outrxs adictxs á esfera social

outrxs adictxs á soedade

outrxs adictxs á bola de cristal

hai que facer moitas cousas

hai que contar que estivemos aquí

que fun alí e acó

xente facéndos selfies

con cócteles molotov

xente cuspindo desde as fiestras

á rúa e dicimos que chove

mais queremos loitar contra a morte

no fondo iso queremos.

A loita cansa por veces

somos sancionadxs por rotxs por descosidxs

mais precisamos escribir

e como dí a poeta na casa non sae

todo está cheo de nós

e nós non saímos por aí

non se nos dá

temos que escapar do cárcere interior

no exterior hai olladas que dan medo

e algún que outro empurrón

mais cando as pernas se van soltando

e un pé diante doutro vai andando

ata suar longo e profundo…

A vida é unha loita conta a morte

ata que morres e vas ao ceo

ou non é así?