Teño diante de min edificios
detrás deles hai máis edificios
e detrás destes outros
moitos máis e así sucesivamente
forman auténticos muros colosais
nos que estamos internxs
entre eles hai vías
para que camiñemos nas mesmas
direccións e enderezos
e lévannos aos mesmos lugares
arrodeados de muros de edificios
liñas eléctricas e antenas
bordéannos péganse a eles
vaise transportando a información
de todxs xs internos que vivimos
neses muros que conforman edificios
sons de sirena da policía
e ambulancias indícannos
que non podemos rebasar os límites
conformados por eses edificios
e as súas normas decididas
en outros edificios hiperprotexidos.
podemos facer, ás veces, escapadas
á natureza devastada
ou a outras cidades
cheas de muros-edificios
adornadas con luces e grilandas
nas vías das cidades
ao pé dos edificios
completamos o decorado de cemento
xs viandantes
introducidos en vehículos
cadaquén, normalmente, vai ao seu
sen importarlle máis alá do
seu núcleo, da súa secta
o que fan ou deixan de facer
xs demais. a non ser que
incumpran as normas ou rebasen
os límites preconfigurados
nos edificios hiperprotexidos
esas normas apróbanse
e se desaproban impostadamente
para poder mobilizar ao fluxo
da produción que a metade da
poboación crea en edificios
hiperprotexidos non habitables
senón laborables. é dicir
destinados á produción e ao traballo
que realizan xs cidadáns/ás que
viven nos muro-edificios que
teñen que pagar para poder habitar
ese traballo é xestionado por
moi poucxs cidadáns/ás
que acaparan o capital
quedando con unha suma brutal de
outrxs cidadás/áns que non teñen
case para pan
estes non se poden escapar
nin a natureza devastada, normalmente,
nin a outras cidades feitas de
edificios-muro para poder
contemplar o espectacular das luces
as grilandas e a comida a esgalla.
durante todo o ano xs viandantes
circulan ata os edificios para producir
outrxs circulan sen rumbo
ou en círculos centrífugos ou centrípetos
moitxs cidadás/áns están internos nos
seus muros ollando para os muros
dunha pantalla ou para os muros
de varias pantallas.
cáseque todxs xs cidadás/áns desde hai
uns cantos anos saéulles un apéndice
no seu corpo. é un apéndice móbil
ás veces está na man esquerda
outras na dereita, no peto do pantalón
ou da chaqueta ou do bolso.
no muro-edificio no propio compartimento
x cidadá/án pousa ás veces este apéndice
dalle algo de descanso. o problema é que
x cidadá/án cada vez descansa menos.
é explotado polxs poucxs cidadás/áns
que acaparan o capital. ou senón
autoexplótase as si mesmx.
camiña rápido x viandante porque
pensa que chega tarde e algunhas veces
non o agarda nada nin ninguén.
x cidadá/án-internx que non sae de casa
por non poder producir mira
polo cristal do muro e observa
xs viandantes, observa o sol
ou a chuvia e retorna á pantalla.
hai viandantes que o son sempre
non teñen muro onde internarse
todos os seus muros son externos
durme na vía, nun banco ou na comisaría.
para poder compensar este mal vivir
xs internxs, viandantes e demais explotadxs
por dentro e por fóra alíanse, como dicía,
con outrxs viandantes e internxs
intérnanse xuntxs, van pola vía xuntxs
ou consumen xuntxs que é a forma máis
plausible dunha suposta felicidade que teñen.
hai que darlle saída á produción que
elxs mesmxs xeneran e así en pequenos instantes
con outrxs viandantes ou internxs dos muros-edificios
sorrín, rín etc
algúns/algunhas son capaces de crear mundos propios
nesa vida intramuros e desa maneira
mitigan sufrimentos e xenreiras
que case sempre cuspen cara si mesmas
ou os seus semellantes.
os muros medran e hai moita xente
doutros mundos que queren vivir
dentro deles non queren estar doutro lado
onde hai guerras e miseria creada polo mundo dos muros
son xs piores escravxs ás/aos que se lles rouba todo o material
para contruír os edificios e o capital
os límites e as normas dxs que rexen
os edificios hiperptrotexidos impiden
que podan internarse nas nosas cidades maiormente.
dentro do noso mundo-muro-edificio
aínda que queren convencer dos adiantos
en materia de muro todo lembra a muros pasados
e así estamos.
na terra media con alzados e plantas
cada vez menos naturais
cada vez máis de plástico
só fai falla que inventen coa súa tecnoloxía punteira
as plantas de plástico carnívoras
sería toda unha revolución
que seguro anunciarían dentro
dos muros internos na televisión,
no móbil ou no computador.