Aquela mañá
baixamos ao garaxe
cheo de arañeiras
humidades e gasoleo
collimos o escarabello
e penso que foi el
quen pechou a porta
porque eu non estaba moi ben
penso que había sol
e subimos cara a estación
por Marín ou polas Caldas
na estación baixou
o inspector grbé
chamáballe así porque
estaba afónico
ía recoller un paquete
importante de importancia
eu fumaba no escarabello
e víao todo moi luminoso
arrincamos e chegamos
ás torres do Pino
á gasolineira
e ao pasar todo iso
comezaron a brotar casiñas
favelas dun mundo exterior
todas espalladas grises e de cores
chegáramos a Chile
e de banda sonora soaba
Víctor Jara
o inspector grbé conducía rápido
eu intuía subidas e baixadas
e moitas curvas
consideraba que era un complot
ría pensando na pitufada
nunha especie de montaña rusa
que nos enganaba a todos
comenteille ao inspector grbé
que isto non era serio rindo
e el sorriu como con grande sabedoría
que non me daba de conta
das cousas do mundo.
Un día cando era mozo
fun co inspector grbé
a Zamora a por unha partida
de pementos roxos
que encheron seu camión
e comeu ún enteiro e crú
eu agora penso na comuna antinacionalista zamorana
e en Agustín García Calvo.
Á volta ía durmido
e continuei durmindo moitos anos.
Anos despois conversaba
co inspector grbé pola beira do río
de moitas cousas de índole política
ante os meus ataques ao status quo
el sempre tiña unha contestación
pragmática, conservadora e case refraneira
por moito que me esmeraba
no meu discurso
el seguía lendo o marca
e tomando café descafeinado de sobre.
Anos despois leu o Quijote
cousa que eu aínda non fixen.